“กันจอมพลัง” บุกช่วยเด็กพี่น้อง5ชีวิต ถูกพ่อแม่นำมาปล่อยให้ใช้ชีวิตในห้างด้วยเงิน 40 บาทพอค่ำมารับตัวกลับไป ทำมานาน3เดือนแล้ว
1 min readเมื่อเวลา 14.00 น. วันที่ 7 ธ.ค. ที่ห้างสรรพสินค้าบิ๊กซีสะพานใหม่ ซอยพหลโยธิน 50 ถนนพหลโยธิน แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน กทม. นายกัณฐัศว์ พงศ์ไพบูลย์เวชย์ หรือกัน จอมพลัง หรือกันจอมพลัง ได้ประสาน พ.ต.ท.ประทีป คำมี สวป.สนบางเขน นายสุปรีชา โชคลาภ เจ้าหน้าที่กรมกิจการบ้านพักเด็กและครอบครัวกรุงเทพฯ และนายนริสสร แสงแก้ว สก.เขตบางเขน และเจ้าหน้าที่กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ มาช่วยเหลือเด็กเยาวชนที่เป็นพี่น้องกันจำนวน 5 คน คนโตสุดอายุ 12 ปี เล็กสุดอายุ 1 ปี ที่ถูกผู้ปกครองนำมาไว้ภายในห้างฯเป็นเวลา 3 เดือน บริเวณโซนฟู้ดคอร์ท มีพื้นที่ว่างได้มีผ้าเช็ดตัวปูพื้นมีเด็ก 3 คน นั่งเล่นกันอยู่อีก 2 คน นั่งวาดรูปอยู่ เมื่อเด็กๆ เห็นเจ้าหน้าที่และผู้สื่อข่าวรวมกว่า 30 คน ห้อมล้อมต่างตกใจร้องไห้ฟูมฟายเจ้าหน้าที่จึงนำเสื้อมาปิดบังใบหน้าเด็ก จากนั้นเจ้าหน้าที่ของห้างฯได้พาแม่ของเด็กมาพบเจ้าหน้าที่ด้วยจากนั้นจึงพาทั้งหมดมาที่โรงพัก เพื่อสอบถามรายละเอียดต่าง
นายกัณฐัศว์ กล่าวว่า วันนี้มีแฟนคลับขอให้มาช่วยเห็นว่ามีน้อง 5 คน อยู่ในห้างแห่งหนึ่งซึ่งเห็นมาเป็นเวลา 3 เดือน ถูกทิ้งตั้งแต่ช่วงเช้าจนถึงค่ำจะมีผู้ปกครองกลับมารับ ใช้ชีวิตทั้งวันกับเงินวันละ 40 บาท โดยเด็กคนโตสุดจะเป็นคนเลี้ยงน้องกันเอง แล้วเด็กทุกคนไม่ได้เรียน ส่วนเด็กสุดอายุ 1 ขวบ กินน้ำเปล่าแทนนม พ่อค้าแม่ค้าในห้างเห็นแล้วต่างช่วยคนละเล็กละน้อยให้ข้าวให้ขนมและหาหนังสือมาให้อ่านซึ่งเป็นภาพที่หดหู่มาก ชาวบ้านหลายคนรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นภาพนี้ ไม่ทราบว่าทำไมพ่อแม่ไม่ให้เด็กเรียนหรือไม่มีโอกาสติดขัดด้านใดที่ใครพอจะช่วยเหลืออะไรยังไงได้บ้าง วันนี้จึงประสานองค์กรที่เกี่ยวข้องมาช่วยตรวจสอบ จากนี้จะพาทั้งหมดไปสอบถามโรงพักก่อนเพื่อหาสาเหตุรายละเอียด
ต่อมาเวลา 15.30 น. ที่สน.บางเขน จากการสอบถามแม่ของเด็กเผยคร่าวๆว่า ตนทำงานเป็นพนักงานร้านเสริมสวยอยู่ภายในซอยหพลโยธิน 50 ส่วนสามีว่างงานอยู่ระหว่างหางานทำ สาเหตุที่นำบุตรทั้ง 5 มาไว้ที่นี้เพราะเจ้าของห้องเช่าไม่อนุญาตให้เด็กๆอยู่ช่วงกลางวันเพราะส่งเสียงดัง
นายกัณฐัศว์ กล่าวว่า เบื้องต้นเจ้าหน้าที่อยู่ระหว่างการแยกสอบถามผู้ปกครองกับเด็กเพื่อจะรับทราบถึงปัญหาอีกทั้งจะไปตรวจสอบห้องเช่าอีกด้วยว่าสภาพการเป็นอยู่เป็นอย่างไรเพื่อจะได้หาทางออกร่วมกันต่อไป