สุดรันทด สาวปราจีนฯป่วยโควิด มีพ่อป่วยติดเตียง จำเป็นต้องกลับมาดูแล วอนสังคมเข้าใจ

ปราจีนบุรี วอนสังคมเข้าใจ ผู้ป่วยโควิดรายที่ 9 มีพ่อป่วยติดเตียง แม่โทรตามพ่อล้มป่วยกลับมาดันมาเจอโควิค พ่อแม่เลยไม่ได้เห็นหน้าลูก รายได้ก็ไม่มี แค่อยากให้ลูกมาหา ไม่ได้อยากทำให้ใครเดือดร้อน แม่สุดท้อแต่ต้องทนสู้ชีวิตต่อไป

วันนี้ (11 พ.ค. 63) หลังจากที่มีสังคมออนไลน์ออกมาโจมตี ว่าบุตรสาวติดเชื้อโควิดมาจากจังหวัดภูเก็ต เป็นรายที่ 9 ของจังหวัดปราจีนบุรี ได้กลับบ้านที่อำเภอศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี และเจ้าตัว ได้ลงเฟสในนาม “Arisa Phochoo” ลงข้อมูลตัวเองเกี่ยวกับโรคโควิด 19 ว่า สวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน * ขี้เกียจมาไล่ตอบแชทค่ะ!! เอาตรงนี้เลยเนาะ (เราติดเชื้อโควิด-19 ค่ะ) ผลเป็นบวก+และรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลศรีมหาโพธิ ซึ่งก่อนหน้าเราไม่เคยพักอาศัยอยู่ที่จังหวัดปราจีนบุรีเลย กลับมาจากต่างจังหวัดภูเก็ต ก็ตรงมาที่โรงพยาบาล เพื่อตรวจหาเชื้อเลย และระหว่างรอผลเราก็นอนที่โรงพยาบาล!! เป็นการรับผิดชอบต่อสังคม… “มีจิตใต้สำนึกต่อส่วนรวมค่ะ” โดยผู้ป่วยรายดังกล่าวต้องเดินทางกลับมาเพื่อดูแลครอบครัวและมีบิดาป่วยติดเตียง

ต่อมา ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่บ้านเลขที่ 33 หมู่ 1 ต.หนองโพรง อ.ศรีมหาโพธิ จ.ปราจีนบุรี ซึ่งเป็นบ้านพ่อ –แม่ ผู้ป่วยโรคโควิด 19 พบนายวิทยา อายุ 54 ปี นอนป่วยติดเตียงอยู่ที่บริเวณเพิงพักหลังบ้าน โดยมี ภรรยา อายุ 51 ปี กำลังป้อนอาหารและดูแลสามีอย่างใกล้ชิด ทำให้สองสามีภรรยาไม่มีรายได้ ไม่ได้รับเงินช่วยเหลือเยียวยาจากทางรัฐบาล ต้องอยู่ในสภาพแล้นแค้น ส่วนบุตรสาวจะมาดูแลครอบครัวก็มาติดเชื้อโควิด 19 ต้องรักษาที่โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร และยังถูกสังคมด่าว่าต่างๆ นานา

จากการสอบถามภรรยาผู้ป่วย กล่าวว่า สามีและตนเองมีอาชีพรับจ้างทั่วไป สามีเริ่มล้มป่วยมาตั้งแต่วันที่ 11 เมษายน 63 ขณะไปอาบน้ำมีอาการขาชา ตนจึงไปพามานอน พูดไม่รู้เรื่องไม่ลืมตา มือก็ไปข้างหนึ่งแล้ว เช้าจึงพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลศรีมหาโพธิ ส่งต่อเจ้าพระยาอภัยภูเบศรและส่งต่อโรงพยาบาลศูนย์พระเทพฯ ค้าง 1 คืน ก็ให้กลับบ้าน แพทย์บอกว่าปลอดภัยแล้วแต่มีเลือดออกนิดๆ อาการขณะนี้ข้างขวายกไม่ได้ทั้งแถบ พูดก็ไม่ได้ ซึ่งขณะนี้มีรายได้ก็มีจากลูกสาวเป็นหลัก โดยเมื่อก่อนก็ยังพอมีรายได้อยู่บ้าน แต่มาเจอพิษโควิคซ้ำอีกยิ่งแย่ไปใหญ่ เมื่อพ่อไม่สบายก็โทรบอกลูกสาว ลูกสาวก็เดินทางกลับมาและอยู่โรงพยาบาลเลย ก็ยังไม่ได้เจอหน้าลูก คิดถึงลูก ไม่รู้ว่าลูกอยู่ตรงไหน อย่างไร มาก็ไม่ได้เจอกัน อยากให้ช่วยเหลือบ้าง ค่าแพมเพิดบ้าง อะไรบ้าง รายได้ก็ไม่มี ตอนนี้ลูกก็ไม่ได้ทำงาน สองคนก็ไม่ได้ทำงาน บางครั้งก็รู้สึกท้อ แต่ก็ต้องทำ เพราะอยู่กันมา ก็ให้กำลังใจกันไปเรื่อย ๆ ค่าน้ำค่าไฟ ก็เดือนละเป็นพัน วันนี้ทาง อบต.ก็มาดูแล มาทำหลังคาให้

ข่าว-ภาพ ทีมข่าว ปราจีนบุรี