แม่ร้องลูกสาววัย 4 ปีถ่ายไม่ออก แม่พาไปโรงพยาบาลดัง พยาบาล สวนทวารเป็นแผลขนาดใหญ่ร้องให้เจ็บปวดทรมาน

นครปฐม – แม่ร้องลูกสาววัย 4 ปีถ่ายไม่ออกแม่พาไปโรงพยาบาลดัง พยาบาล สวนทวารเป็นแผลขนาดใหญ่ร้องให้เจ็บปวดทรมาน

เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2567 ที่จังหวัดนครปฐมผู้สื่อข่าวรายงานว่าคุณอินแม่เด็กได้พาลูกสาววัย4ปีไปรักษาที่โรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่งพยาบาลสวนทวารหนักของเด็กพลาดทำให้เป็นแผลขนาดใหญ่และต้องนอนรักษาแผลนาน1 เดือน

ล่าสุดแม่เด็กได้ไปคุยกับโรงพยาบาล ว่าจะรับผิดชอบเรื่องแผลลูกยังไง แต่โรงพยาบาลยังนิ่งเงียบไม่ให้คำตอบ ด.ญ.ศุภสิตา อินทะแสง อายุ 4 ปี ที่อยู่ 44/2 ม.1 ต.สามควายเผือก อ.เมือง จ.นครปฐม เรียนอยู่ชั้นอนุบาลปีที่ 1 โรงเรียนอนุบาลไผทวิทยา

จากนั้นคุณอินได้บอกว่าหลังจากน้องได้รับบาดแผลจากการสวนก้น แผลน่าจะเกิดการติดเชื้ออักเสบ น้องต้องลงicu ด่วน คืนนี้นั้นเลยคะ คุณแม่คาดว่าอาจจะเป็นเพราะผลกระทบของบาดแผลที่ไปกระตุ้นให้ปอดเกิดการอักเสบขึ้นมา เพราะเช้าของวันที่น้องโดนสวนก้น คุณหมอแจ้งว่าปอดดีแล้วนะครับ น้องพ้นขีดอันตรายแล้ว พอโดนสวนก้น ได้2-3 วัน แผลเกิดอักเสบ ไข้ขึ้นสูง น้องเลยต้องลง icu เลยจากที่น้องใกล้จะได้กลับบ้านอยู่แล้ว

คุณอิน น.ส. อินทุอร เขียวเปี่ยม อายุ 27 ปี แม่เด็กและบอกอีกว่าเมื่อวันที่ 20 สิงหาคมที่ผ่านมาน้องป่วยเป็น rsv ค่ะมีอาการไม่สบายไปรักษาที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งพอวันที่ 24 น้องมีอาการปวดท้องหายไม่ออกก็ได้มีการสวนก้นน้องจากพยาบาลคนหนึ่งน้องดิ้นบวกกับพยาบาลอาจจะใช้แรงในการดันแห่งส่วนเข้าไปทำให้น้องมีบาดแผลที่ใหญ่ลึกกินเนื้อของน้องผลกระทบจากพยาบาลนะคะทิศทางองค์กรของเขาได้กระทำไว้เราก็ไม่ได้รับคำขอโทษจากพยาบาลหรือผู้ใหญ่ทางข้างบนลงมาหาเราด้วยค่ะประมาณ 2 อาทิตย์ค่ะที่เรารอทางข้างบนลงมาคุยกับเรานอกจากคุณหมอค่ะที่ว่าได้มีการขอโทษกับเราแล้วก็บอกว่าจะรับผิดชอบ แค่ส่วนบาดแผลให้กับเราค่ะแล้วก็เป็นเรื่องที่เงียบมาตลอด

2 อาทิตย์เราก็เลยได้มีการระบายลงไปแอปๆนึงค่ะอ่าเราก็ไม่ทราบว่าทางข้างบนหรือว่าทางพยาบาลคนที่ทำน้องเนี่ยเห็นโพสต์นี้ไหมแต่พอหนูโพสต์ไปของคืนวันนี้พรุ่งนี้ช่วงเย็นช่วงบ่ายพวกข้างบนก็ลงมาค่ะท่านผู้ใหญ่ค่ะต้องได้ลงมามีการขอโทษเราพูดว่าจะรับผิดชอบในแค่ส่วนบาดแผลให้กับน้องค่ะแต่ส่วนอื่นน่ะค่ะที่นอกเหนือจากบาดแผลก็ไม่ได้มีคำพูดออกมาจากผู้ใหญ่ว่าจะรับผิดชอบอะไรที่มันเป็นผลกระทบและจิตใจของน้องอีกไหมเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่เงียบมาก

พอเราได้มีการพูดคุยกับผู้ใหญ่ของทางโรงพยาบาลไปประมาณ 10 กว่าวัน เราก็รอคำตอบว่าบทสรุปเรื่องนี้จะเป็นธรรมกับน้องแค่ไหน แต่ก็ไม่ได้รับคำพูดหรือว่าบทสรุปออกมาจากโรงพยาบาล เพราะว่าเหมือนทางเราเงียบๆทางโรงพยาบาลก็เงียบ

ล่าสุดมีคนนอกเข้ามาพูดกับคนรู้จักว่าขอให้จบเรื่องนี้โดยที่เราห้ามไปเรียกอย่าไปเรียกค่าเยียวยาอย่าไปเรียกค่าสินไหมหรืออะไรต่างๆอ่ะค่ะเพราะว่าผลกระทบกับครอบครัวของเขาได้รับผลกระทบตรงนี้ด้วยคือเหมือนน่าจะเป็นภรรยาเขาอ่ะค่ะอาจจะได้รับผลกระทบไปด้วยเพราะว่าทำงานร่วมกันกับพยาบาล ที่ว่าทำผิดมันไม่ได้แค่ผลกระทบกับบาดแผลติดใจหรือความความเจ็บปวดของน้องได้รับผลกระทบ

ซึ่งตนมีกิจการคาแคร์ล้างรถที่มีลูกค้าประจำก็จะส่งมาล้างวันละ 10 คันขึ้นแต่พอตนหยุดการล้างรถไปทางลูกค้าประจำเขาก็ไม่สามารถส่งรถมาให้เราล้างได้เพราะว่าเราไม่ได้อยู่ร้านที่จะล้างรถการกินการอยู่อะไรก็ตามเราต้องนำมาใช้จ่ายช่วงระหว่าง 1 เดือนบทบทสรุปมันจะชัดเจนแค่ไหนเราก็แค่อยากขอความเป็นธรรมให้กับเด็กคนนึงอ่ะค่ะเพราะว่าน้องไปเรียนหนังสือก็ไม่ได้ไปเรียนจนตอนเนี้ยค่ะอ่าทางโรงเรียนก็จะปิดแล้วน้องหมดน้องหมดความร่าเริงอ่ะค่ะเพราะว่าน้องกลัวแค่แบบไปเปิดจับผ้าใกล้ๆก้นน้องๆก็กลัว

ภาพ/ข่าว ปนิทัศน์ มามีสุข / นส.ปณิดา มามีสุข จ.นครปฐม